Μεγάλη επιτυχία του γραφείου μας – θετική απόφαση για δανειολήπτη με δάνειο σε ελβετικό φράγκο που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2018.
Τα αιτήματα της αγωγής ήταν τα ακόλουθα:
(α) να παραμείνει ισχυρή η καταρτισθείσα σύμβαση στεγαστικού δανείου σε ελβετικό φράγκο αλλά με τη συναλλαγματική ισοτιμία που ίσχυε κατά την υπογραφή της σύμβασης, άλλως κατά το χρόνο της εκταμίευσης
(β) να αναγνωρισθεί και να κηρυχθεί η ακυρότητα συγκεκριμένων όρων της σύμβασης (δηλαδή αυτών που αναφέρονται στον συναλλαγματικό κίνδυνο και στην ισοτιμία που θα εφαρμόζεται κατά το χρόνο καταβολής) ως αντικείμενων στον Ν. 2251/1994 περί προστασίας του καταναλωτή
(γ) να αναγνωρισθεί και να κηρυχθεί η ακυρότητα του χρεωστικού υπολοίπου της σύμβασης ως προς το επιπλέον ποσό των τόκων και λοιπών επιβαρύνσεων που καταλογίστηκαν λόγω της διακύμανσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας των δύο νομισμάτων (ευρώ – ελβερικού φράγκου)
(δ) να απαγορευθεί στην τράπεζα να αποκρούει την καταβολή του δανείου σε ευρώ με βάση την ισοτιμία ελβετικού φράγκου / ευρώ που ίσχυε κατά το χρόνο εκταμίευσης του δανείου
(ε) να απαγορευθεί στην τράπεζα η καταγγελία της δανειακής σύμβασης εάν ο οφειλέτης καταβάλει το ποσό του δανείου σε ευρώ με βάση την αμέσως ανωτέρω ισοτιμία
(στ) να υποχρεωθεί η τράπεζα να ανέχεται τις καταβολές σε ευρώ με βάσει την ανωτέρω ισοτιμία κατά το χρόνο εκταμίευσης
(ζ) να υποχρεωθεί η τράπεζα να παραλείπει να επιδιώκει την εξόφληση του δανείου σε ευρώ με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης ελβετικού φράγκου κατά την ημέρα της καταβολής, αλλά μόνο επί της ισοτιμίας των δύο νομισμάτων κατά το χρόνο εκταμίευσης
(η) να υποχρεωθεί η τράπεζα να καταβάλει το ποσό των 3.000 € ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Το Δικαστήριο δέχτηκε εν μέρει την αγωγή, απορρίπτωντας άπαντες τους ισχυρισμούς της εναγόμενης τράπεζας. Ειδικότερα, δέχτηκε ότι :
(α) οι υπ’αριθμ. 9 εδ. γ, 14 παρ. 2 εδ. α και παρ. 5 και 16 παρ. 3 όροι της δανειακής σύμβασης (οι οποίοι αναφέρονται στον συναλλαγματικό κίνδυνο και στον υπολογισμό των καταβολών με την τρέχουσα ισοτιμία κατά την ημέρα πληρωμής) είναι αόριστοι και ασαφείς, συνιστούν απροσδόκητες και αιφνιδιαστικές ρήτρες, που υπερβαίνουν τα όρια που τάσσονται από τις παραγράφους 6 και 7 του άρθρου 2 του Ν. 2251/1994, είναι καταχρηστικοί και ως εκ τούτου άκυροι. Έτσι έκρινε ότι τόσο οι καταβολές όσο και το ύψος του οφειλόμενου κεφαλαίου θα πρέπει να υπολογίζονται με βάση την μεταξύ των δύο νομισμάτων συναλλαγματική ισοτιμία ανερχόμενη σε 1,54597, δηλαδή την μέση ισοτιμία που ίσχυσε κατά την τμηματική εκταμίευση του δανείου και
(β) δέχτηκε ότι η τράπεζα, μέσω των υπαλλήλων της, επέδειξε αδικοπρακτική συμπεριφορά, για την οποία την υποχρεώνει να καταβάλει, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 500 €.
® 2020