ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Ο σύννομος περιορισμός της οφειλής κατά την επιδίκαση της απαίτησης και η δυνατότητα ακύρωσης της διαταγής πληρωμής

Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη αρθρογραφία μας, η δυναμική της εκκαθάρισης του χαρτοφυλακίου των κόκκινων δανείων στη χώρα μας εξελίσσεται με γεωμετρική πρόοδο. Από το βήμα αυτό είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το σύνολο των συμπολιτών μας δανειοληπτών των οποίων οι οφειλές βρίσκονται σε καθυστέρηση, καλώντας τους να κινηθούν άμεσα σε δικαστικό και εξωδικαστικό επίπεδο.

Η τρέχουσα και σε έξαρση εξελικτική διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης που χαρακτηρίζεται από επιδίκαση απαιτήσεων και επίσπευση πλειστηριασμών, παρουσιάζει παρά τα ανωτέρω ένα καίριο και τρωτό σημείο που δεν είναι άλλο από την σωρεία παρατυπιών που παρατηρείται κατά την αναγκαστική εκτέλεση, ακριβώς λόγω της βιασύνης των εταιρειών διαχείρισης να εκκαθαρίσουν σύντομα το εν λόγω χαρτοφυλάκιο. Πολλές φορές μάλιστα, και στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τα έξοδα της εκτέλεσης, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για γόνιμη άσκηση ένδικων βοηθημάτων και μέσων προς ακύρωση των πεπραγμένων τους.

Χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο το παράδειγμα της επιβολής της κατάσχεσης με περιορισμό του ποσού της απαίτησης, πρακτική που επιχειρείται από τις εταιρείες διαχείρισης για να μειώσουν το κόστος, η νομιμότητά του όμως προϋποθέτει κατά πάγια νομολογία τον ακριβή προσδιορισμό των κονδυλίων.

Εσχάτως η νομολογία μας αναπτύσσεται ανάλογα και στην άκρως συνηθισμένη περίπτωση κατά την οποία εταιρείες διαχείρισης προκειμένου να επιδικάσουν απαίτηση με διαταγή πληρωμής με ελάχιστο κόστος, επιδικάζουν μέρος αυτής, συνήθως στο Ειρηνοδικείο, επιφυλασσόμενες για την είσπραξη του υπολοίπου δια της σχετικής αναγγελλίας στους στον διενεργηθησόμενο πλειστηριασμό. Πλην όμως η πρόσφατη νομολογία επιτάσσει κατά τον περιορισμό να προσδιορίζεται και να εξειδικεύεται σε τι αφορά ο τελευταίος, ήτοι να καθίσταται σαφές για ποια ακριβώς κονδύλια από τα οποία απαρτίζεται η συνολική απαίτηση εκδίδεται η διαταγή πληρωμής. Σε αντίθετη περίπτωση η απαίτηση καθίσταται ανεκκαθάριστη και η διαταγή πληρωμής ακυρώνεται από το Δικαστήριο.

Πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις καταδεικνύουν μάλιστα ότι το ζήτημα του εκκαθαρισμένου της απαίτησης δύναται να ακυρώσει ή να αναστείλει πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης τόσο κατά την έκδοση της διαταγής πληρωμής, την πρώτη ή κάθε μεταγενέστερη επίδοσή της, την επιβολή της κατάσχεσης και εν γένει σε κάθε στάδιο μέχρι το πέρας της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης.

Η σταθερή μας προσήλωση στην απονομή της δικαιοσύνης ιδίως έναντι του εκ των πραγμάτων ασθενέστερου μέρους επιτάσσει την ενδελεχή νομική μελέτη κάθε υπόθεσης χωριστά, ακόμη και στο πρώιμο στάδιο της επιδίκασης. Μόνο με αυτό τον τρόπο, ο οποίος σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι θα πρέπει να συνδυάζεται και με εξωδικαστικές ενέργειες, κανένας δανειολήπτης δεν θα απεμπολήσει θεμελιώδη δικαιώματά του και θα διευθετήσει με τον αρτιότερο τρόπο τις οικονομικές του εκκρεμότητες.