ΑΦ.20755
Η μη απόδειξη της νομιμοποίησης των ξένων εταιρειών διαχείρισης, που φέρει ως συνέπεια την παράνομη διαχείριση δανειακών απαιτήσεων χιλιάδων δανειοληπτών, αποτελεί πλέον σύνηθες φαινόμενο. Οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης που ασκούν τα funds, δεν μπορούν να «σταθούν» νομικά και συνεχώς τα δικαστήρια δικαιώνουν τους οφειλέτες, προσφέροντας τους την αντίστοιχη προστασία, προκειμένου να ρυθμίσουν, δίχως τον φόβο και την πίεση της οικονομικής καταστροφής τους, με την υφαρπαγή της ακίνητης περιουσίας τους ή την κατάσχεση των τραπεζικών τους λογαριασμών, ακόμα και για «μικρές» σχετικά οφειλές.
Ο Δικηγορικός Οίκος «Lekkakou & Associates – Law Firm» επενέβη πρόσφατα δικαστικά σε περίπτωση δανειολήπτη – εντολέα του, όταν εκδόθηκε διαταγή πληρωμής εις βάρος του, από αλλοδαπή εταιρεία διαχείρισης. Συγκεκριμένα, ιδιωτικός υπάλληλος, ο οποίος είχε υψηλά εισοδήματα από την εργασία του, διαθέτοντας ένα συγκεκριμένο οικονομικό προφίλ, έλαβε από γνωστή Τράπεζα καταναλωτικό δάνειο, ποσού μόλις 9.800€, το οποίο και εξυπηρετούσε κανονικότατα.
Πάρα ταύτα και ενόσω είχε στο μεταξύ διαμορφώσει την οικογένειά του, ξεκίνησε να αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα, ως προς την καταβολή των μισθών του, με την εταιρεία, στην οποία εργαζόταν, να επικαλείται περιορισμό των εισροών και αύξηση του παθητικού της. Η καθυστέρηση στις μηνιαίες αποδοχές του είχε ως αποτέλεσμα, να καθίσταται και ο ίδιος υπερήμερος στην καταβολή των δόσεων του δανείου του. Σε συνδυασμό δε με τις πάγιες ανάγκες της οικογένειας του, έφθασε σε αδυναμία εξυπηρέτησης, τόσο του δανείου, όσο και των οικογενειακών του υποχρεώσεων, ενώ αποκορύφωμα αποτέλεσε η απόλυσή του, στα πλαίσια περικοπών προσωπικού.
Όπως ήταν λογικό, εξαιτίας της ανατροπής των οικονομικών του δεδομένων, δημιουργήθηκε ληξιπρόθεσμο ποσό, το οποίο, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω του αυξημένου επιτοκίου, που εφαρμόζεται εν γένει στις συμβάσεις καταναλωτικών δανείων, εκτινάχθηκε σε υπερδιπλάσιο ποσό, ήτοι 25.000€.
Με ειλικρινή σκοπό να αναδιαρθρώσει τη μοναδική αυτή οφειλή του στην Τράπεζα, αφού προσλήφθηκε σε νέα εταιρεία, απευθύνθηκε άμεσα στην «INTRUM HELLAS», η οποία γνωστοποιήθηκε, ότι διαχειρίζεται πλέον την υπόθεση του. Ενώ μάλιστα υπέβαλε έγγραφο αίτημα προς αυτήν, όπου ορίζεται συγκεκριμένο ποσό εφάπαξ προκαταβολής, το οποίο ανερχόταν στα 4.000€, δεν εισέπραξε καμία απάντηση. Αντ’ αυτού, η εταιρεία, λίγες ημέρες αργότερα, προέβη σε αίτηση έκδοσης διαταγής πληρωμής, αξιώνοντας, κατά περιορισμό, το ποσό που ήδη της προσέφερε ως προκαταβολή!
Αμέσως κινήθηκε η αναγκαία διαδικασία της άσκησης ανακοπής και ασφαλιστικών μέτρων, όπου εκτιμήθηκε, τόσο η απρόβλεπτη μεταβολή των οικονομικών δεδομένων του οφειλέτη, ως προκύπτει εξ εγγράφων, όσο και η προσπάθεια του για ρύθμιση της εν λόγω οφειλής, πριν την έκδοση της διαταγής πληρωμής.
Το Δικαστήριο δεν περιορίσθηκε αποκλειστικά στην προδήλως καταχρηστική έκδοση του τίτλου κατά του συγκεκριμένου οφειλέτη, αλλά έκρινε για μια ακόμη φορά, ότι η INTRUM δεν έχει αποδείξει τη νομιμοποίησή της και τη διαχειριστική εξουσία της, επί της συγκεκριμένης απαίτησης, δικαιώνοντας τον δανειολήπτη και παρέχοντάς του την αναγκαία προστασία, ώστε να ρυθμίσει την οφειλή του, την οποία εξαρχής επιδίωκε να διευθετήσει.
Απόσπασμα του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο «ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ στην αναγκαστική εκτέλεση» με υπότιτλο «Περί Πλειστηριασμών - Από τη θεωρία στην πράξη» ISBN 978-618-00-3736-4
23 Νοεμβρίου 2024
® 2020