ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Πως οι servicers αποστερούν το δικαίωμα εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλετών και ταυτόχρονα επισπεύδουν πλειστηριασμούς

ΑΦ.19380

Οι σχέσεις δανειοληπτών – servicers είθισται να είναι τεταμένες. Αυτό συμβαίνει, καθώς οι μεν, προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και να αποπληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, μέσα στα πλαίσια μίας βιώσιμης και ρεαλιστικής λύσης, ενώ οι δε, αρνούνται εντέχνως και με κάθε τρόπο να εξευρεθεί αυτή η απαιτούμενη λύση, καθώς ο πραγματικός τους στόχος είναι η αμεση εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη.

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, όταν ο δανειολήπτης προσπαθεί να ρυθμίσει, μέσω της πλατφόρμας του εξωδικαστικού μηχανισμού, προκαλείται σύγχυση με τους πιστωτές, καθώς άλλος μπορεί να εμφανίζεται στην πλατφόρμα (πχ. η τράπεζα, με την οποία επισυνάφθηκε η δανειακή σύμβαση) και άλλος να οχλεί τον οφειλέτη ή να κινεί τις νομικές διαδικασίες εις βάρος του (πχ. η εταιρεία διαχείρισης, η οποία φαίνεται να έχει αναλάβει την απαίτηση).

Σε περίπτωση δανειολήπτη του Δικηγορικού Οίκου «Lekkakou & Associates – Law Firm», ξεκίνησε η υποβολή αίτησης του στον εξωδικαστικό μηχανισμό, προκειμένου, κατ’ αρχήν να εξαχθεί μία ρεαλιστική λύση αποπληρωμής των οφειλών, τόσο του ίδιου, όσο και της εταιρείας του από την πλατφόρμα, κατά δεύτερον να μπει ένα «φρένο» στις νομικές ενέργειες των funds εναντίον του, καθώς, μέχρι τότε, είχε δεχθεί σωρεία διαταγών πληρωμής και κατασχετήριων εκθέσεων. Συγκεκριμένα, εκκρεμούν ταυτόχρονα 5 πλειστηριασμοί που έχουν προγραμματιστεί από το ίδιο fund, μέσα σε διάστημα, μόλις 5 μηνών, τόσο κατά του ίδιου, όσο και κατά της εταιρείας του, αλλά και των υπόλοιπων εγγυητών αυτής.

Ωστόσο, το αξιοσημείωτο της υπόθεσης, είναι, ότι το συγκεκριμένο fund δεν θα έπρεπε να προχωρήσει σε νομικές ενέργειες, καθώς, ο οφειλέτης προσπαθεί να ρυθμίσει τις οφειλές του και της εταιρείας του, μέσω του εξωδικαστικού, ο οποίος δεν ολοκληρώνεται με ευθύνη ετέρου πιστωτή του, ώστε να εξαχθεί πρόταση. Παρότι θέλει να προχωρήσει στην οριστικοποίηση της πλατφόρμας, αυτό δεν έχει, επί μήνες, καταστεί δυνατό, καθώς δεν μπορεί να αναρτηθεί το σύνολο των οφειλών του, λόγω τεχνικών ή και άλλων προβλημάτων της τιτλοποίησης πιστωτή του, ο οποίος πιστωτής όμως, παρότι παρουσιάζει τα συγκεκριμένα προβλήματα, ώστε να μην μπορούν να αντληθούν αυτόματα οι οφειλές του και να τις ρυθμίσει ο οφειλέτης, έχει κινηθεί κι αυτός, με τη σειρά του, νομικά, εις βάρος του δανειολήπτη, αναγκάζοντάς τον να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ώστε να αποτρέψει άλλες (ακυρωμένες πλέον) κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, με έκδοση δεκτών δικαστικών αποφάσεων.

Το παράδοξο της υπόθεσής είναι, ότι τότε την «σκυτάλη» ανέλαβε ο επόμενος πιστωτής του, ο οποίος, συμμετέχει μεν στην πλατφόρμα, αποφάσισε δε, να εκμεταλλευτεί την ανυπαίτια, ως προς τον οφειλέτη, καθυστέρηση της πλατφόρμας, για να επιτύχει άμεση ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του, αυτήν που δεν κατάφερε, δηλαδή, ο πρώτος πιστωτής του.

Αποτέλεσμα; Από την μία πλευρά, η πλατφόρμα να παραμένει στάσιμη, χωρίς εξαγωγή πρότασης, δίχως να ευθύνεται ο δανειολήπτης και από την άλλη πλευρά, οι servicers, ως σύγχρονοι μνηστήρες, να πολιορκούν την σημαντική περιουσία του, εν μέσω διαδικασιών της πλατφόρμας του εξωδικαστικού μηχανισμού, ο ένας μετά τον άλλον.

Η προαναφερθείσα πραγματική υπόθεση, αναδεικνύει τις μεθοδεύσεις των funds και οι servicers, που τους επιτρέπεται, από την μια να επικαλούνται μεταβίβαση δάνειων με πλήθος πλημμελειών και ακυροτήτων, σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούν να εμφανιστούν τα δάνεια αυτά στα βιβλία τους, και από την άλληνα διενεργούν, ο ένας μετά τον άλλο ή και ταυτόχρονα, μπαράζ κατασχέσεων, προγραμματίζοντας πλειστηριασμούς σε όλη την ακίνητη περιουσία, τόσο του ίδιου, όσο και των εγγυητών της εταιρείας, δηλαδή και σε δεύτερα και τρίτα ακίνητα, προκειμένου να τον εξουθενώσουν.

Οι ενέργειες αυτές των servicers θα έπρεπε να ελέγχονται και να εποπτεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος και την ΕΓΔΙΧ, ώστε να διαφυλάσσεται το κατοχυρωμένο δικαίωμα του δανειολήπτη να ρυθμίσει, με διαρθρωμένη και εποπτευομένη διαφανή διαδικασία, τις οφειλές του, εντός της πλατφόρμας του εξωδικαστικού μηχανισμού, κάτι που αυτός δεν απολαμβάνει, όπως δεν λαμβάνει επίσης και την απαιτούμενη σωστή προσωποποιημένη ενημέρωση.

Στην πράξη, οι δανειολήπτες καταλήγουν έρμαια των μεθοδεύσεων των servicers, οι οποίοι φτάνουν να χρησιμοποιούν τις αδυναμίες και τις ακυρότητες των τιτλοποιήσεών τους υπέρ τους, μιας και με αυτές, εντέλει, αποστερούν από τους δανειολήπτες τη δυνατότητα να ρυθμίσουν, μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού και ταυτόχρονα δημιουργούν πρόσφορο έδαφος, ώστε να μπορούν να επισπεύσουν, σε συνεννόηση και σε συντονισμό μεταξύ τους, την άμεση ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών.

Απόσπασμα του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο «ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ στην αναγκαστική εκτέλεση» με υπότιτλο «Περί Πλειστηριασμών - Από τη θεωρία στην πράξη» ISBN 978-618-00-3736-4