ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η δικαστική απόδειξη της καταχρηστικότητας των funds οδηγεί στην πλήρη ακύρωση των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης

ΑΦ.21084

Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία φέρουν στην κατοχή τους τις δανειακές απαιτήσεις χιλιάδων οφειλετών, δείχνουν πρόθεση να κινηθούν διά της «δικαστικής οδού», παρά της εξωδικαστικής και συγκεκριμένα αυτής των διαπραγματεύσεων, η οποία θα μπορούσε να έθετε ένα αίσιο τέλος στο οικονομικό… αδιέξοδο, που οδηγούνται οι περισσότερες υποθέσεις των δανειοληπτών τα τελευταία χρόνια.

Μάλιστα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι οφειλέτες, παρά τις πιέσεις των servicers με τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος τους, δικαιώνονται δικαστικώς, αφού οι δεύτεροι υποπίπτουν σε καταχρηστικές μεθόδους, οι οποίες αναδεικνύονται και κρίνονται παράνομες, ακυρώνοντας τους ισχυρισμούς τους. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου, χάρη στην αρωγή του Δικηγορικού Οίκου «Lekkakou & Associates – Law Firm», εξέδωσε πρόσφατα δικαστική απόφαση, η οποία παρουσιάζει την ανομία και την αδικαιολόγητη επιθετικότητα των εν λόγω πιστωτικών εταιρειών.

Ιστορικό της Υπόθεσης

Επιχειρηματίας από την Κρήτη είχε υπογράψει δανειακή σύμβαση με τράπεζα, η οποία μετέπειτα μεταβιβάστηκε σε αλλοδαπό πιστωτικό ίδρυμα και στη συνέχεια σε έτερο fund. Το πρώτο fund προχώρησε σε κοινοποίηση Διαταγής Πληρωμής, η οποία κρίθηκε άκυρη με ανακοπή των δικηγόρων μας, η οποία έγινε δεκτή τον Μάιο του 2024.

Μετέπειτα, η απαίτηση πέρασε στην εταιρεία, που τη διαχειρίζεται σήμερα. Παρά την άκυρη Διαταγή Πληρωμής, λίγους μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, κοινοποιήθηκε Επιταγή προς Πληρωμή, ζητώντας την αποπληρωμή ποσού, περίπου 40.000€, ενώ δύο μήνες αργότερα κοινοποιήθηκε και Κατασχετήρια Έκθεση στον δανειολήπτη, βασιζόμενη στην ήδη ακυρωτέα, από τον περασμένο Μάιο, Διαταγή Πληρωμής.

Ο ρόλος της ακυρωτέας Διαταγής Πληρωμής

Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η κοινοποίηση, τόσο της Επιταγής προς Πληρωμή, όσο και της Κατασχετήριας Έκθεσης, ασκήθηκαν ανακοπές, με τον ισχυρισμό, ότι οι νομικές αυτές ενέργειες, ασκήθηκαν βάσει της ακυρωτέας διαταγής πληρωμής, δίχως να υπολογίζεται η απόφαση του Ειρηνοδικείου Ηρακλείου, το οποίο έκρινε παράνομη την έκδοσή της. Άρα και κάθε μετέπειτα ενέργεια, η οποία σχετίζεται άμεσα με την διαταγή πληρωμής, θα έπρεπε να κρίνεται αβάσιμη.

Η παραβίαση των αντικειμενικών ορίων του άρθρου 281 ΑΚ

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, η άσκηση του δικαιώματος (έκδοσης επιταγής και κατασχετήριας έκθεσης στην προκειμένη περίπτωση) απαγορεύεται, αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια, που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Αυτό, μάλιστα, συμβαίνει και όταν η συμπεριφορά του πιστωτή δημιούργησε στον οφειλέτη την εύλογη πεποίθηση, ότι ο δανειστής δεν θα ασκούσε το εν λόγω δικαίωμα, στον χρόνο που το άσκησε, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει επαχθείς συνέπειες στον δανειολήπτη, και η ενέργεια του πιστωτή να εμφανίζεται έτσι αδικαιολόγητη και καταχρηστική.

Ως ήταν αναμενόμενο, μετά την ακύρωση της διαταγής πληρωμής, ο οφειλέτης δεν ανέμενε περαιτέρω δικαστικές ενέργειες, βασισμένες στο ίδιο ακυρωτέο εκτελεστό τίτλο. Επιπλέον, υφίσταται προφανής δυσαναλογία, ανάμεσα στο χρησιμοποιούμενο μέσο (κατάσχεση ακίνητης περιουσίας) και τον επιδιωκόμενο σκοπό (αποπληρωμή οφειλής), δημιουργώντας έντονη εντύπωση αδικίας στον δανειολήπτη, ειδικά αν αναλογιστούμε, πως η αξία της ακίνητης περιουσίας του ξεπερνά το απαιτούμενο ποσό της οφειλής.

Αξίζει να συνυπολογιστεί στα παραπάνω, ότι ο εντολέας μας είχε κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου να ενταχθεί στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού, ενώ το δικαστήριο θεώρησε, πως δεν δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος διαπραγματεύσεων, μετά την ακύρωση της διαταγής πληρωμής, ώστε να επιτευχθεί η εξεύρεση κατάλληλης λύσης ρύθμισης ή οριστικής διευθέτησης της οφειλής με το παρόν fund.

Η απόφαση του Δικαστηρίου

Εν τέλει, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου ακύρωσε πλήρως, τόσο την επιταγή προς πληρωμή, όσο και την κατασχετήρια έκθεση, αποδεχόμενο το κριτήριο της καταχρηστικότητας, αλλά και της καταχρηστικής εξουσίας του fund γενικότερα, την οποία άσκησε απέναντι στον δανειολήπτη.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, γίνεται εμφανές για ακόμη μια φορά, ότι τα δικαστήρια της χώρας προσφέρουν προστασία στους οφειλέτες, δεχόμενου πως τα funds, τα οποία εκπροσωπούνται από τις εταιρείες διαχείρισης, ενεργούν παράνομα, με στόχο το συμφέρον τους και μόνο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στη ζωή των δανειοληπτών. Αρκεί πάντα να υποστηρίζονται από την κατάλληλη νομική καθοδήγηση, που έχει τον τρόπο και τη δυνατότητα να αναδείξει την ανομία των πιστωτικών ιδρυμάτων στις δικαστικές αίθουσες.
 

Απόσπασμα του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο «ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ στην αναγκαστική εκτέλεση» με υπότιτλο «Περί Πλειστηριασμών –Από τη θεωρία στην πράξη» ISBN 978-618-00-3736-4